'JA-MY-ONI czyli nadepnięcie własnego ogona w trzech krokach’
Cześć I - teoria i praktyka
Krok pierwszy - JA
Ja, ja w grupie, indywiduum jako twórczy składnik wspólnoty, labirynty, struktury łańcuchowe: Siemieniec, Harkan, Bulger, Drumul Dracului. Tańce korowodowe.
Z polskiej tradycji tanecznej ta archaiczna forma zaniknęła na tyle dawno, iż ślady po niej odnajdujemy jedynie w opisach obrzędów weselnych oraz rytuałów dorocznych.... ale pojedyncze figury i kroki przetrwały w niektórych regionalnych ‘specjałach’, a tropy prowadzą do miejsc, gdzie ta tradycja przetrwała do dziś. Zajmiemy się tutaj przede wszystkim pracą nad specyficzną ‘energią społeczną’ korowodu.
Krok drugi - MY
Para, układy komplementarne w wirowaniu, sublimacja zaburzeń pracy błędnika w formy taneczne: Wiwat, Powolniak, Oberek, Polka. Tańce wirowe.
Ich specyfiką i istotą, a zarazem wyróżnikiem tradycyjnej polskiej kultury tanecznej jest wirowanie, pokrewne najstarszym formom rytualnym, tańcom derwiszy, chasydów czy leczniczemu działaniu tarantelli. Nauka, wirowaniem określa proces separacji, który wykorzystuje siłę odśrodkową do szybszego ‘osadzania się cząsteczek w roztworze’. W wyniku procesu wirowania osad opada na dno, a w górze pozostaje substancja lżejsza... i właściwie do tego celu bedziemy zmierzać w tej części. Po rozpoznaniu kilku podstawowych zasad rządzących ruchem obrotowym w cztery strony, pracować będziemy nad sublimacją substancji lekkich i eterycznych. Śmiech, zachwyt i łzy wzruszenia uwalniać będziemy od potu z czoła i czarnej rozpaczy. Nieznośną lekkość bytu od ciężaru codzienności.
Krok trzeci - ONI
Trójka, asymilacja Obcego: Baran, Hejduk, Trojok, Krzyżak, Kontro, Szołtys.
Czworokąt, struktury symetryczne, podziały, osie endomorfologiczne, odbicia: Krzyżak, Kontro, Wiatrak. Gromady, grupy, zbiory niepuste, ‘zagarnianie przestrzeni’: Dzuryło, Przepiórka, Durszlak. Gry taneczne.
Zabawy w trójkach, czwórkach i gromadach nie bez kozery stanowiły niegdyś podstawę zabaw dziecięcych - uczyły w formie najbardziej naturalnej procesów intergracji i odrzucenia oraz funkcjonowania w grupie, posługując się pozawerbalnym językiem ciała i fizycznego kontaktu. Część tych tanecznych gier przetrwała w regionalnych odmianach i śladach. Takowym właśnie poświęcimy tą część.
Cześć II - praktyka
Labolatorium tańca
Intergralnym składnikiem kursu bedzie twórczy współudział uczestników, stanowiących żywą materię doświadczenia, jako indywidualności wnoszących w proces osobiste zaangażowanie, umiejętności oraz, równie ważne, nieumiejętności, jak i minispołeczności - ze wszelkimi przynależnymi jej wadami i zaletami.
Część III - praktyka
Potańcówka - warsztat otwarty, z udziałem uczestników kursu jako wspołprowadzących.
Cześć I - teoria i praktyka
Krok pierwszy - JA
Ja, ja w grupie, indywiduum jako twórczy składnik wspólnoty, labirynty, struktury łańcuchowe: Siemieniec, Harkan, Bulger, Drumul Dracului. Tańce korowodowe.
Z polskiej tradycji tanecznej ta archaiczna forma zaniknęła na tyle dawno, iż ślady po niej odnajdujemy jedynie w opisach obrzędów weselnych oraz rytuałów dorocznych.... ale pojedyncze figury i kroki przetrwały w niektórych regionalnych ‘specjałach’, a tropy prowadzą do miejsc, gdzie ta tradycja przetrwała do dziś. Zajmiemy się tutaj przede wszystkim pracą nad specyficzną ‘energią społeczną’ korowodu.
Krok drugi - MY
Para, układy komplementarne w wirowaniu, sublimacja zaburzeń pracy błędnika w formy taneczne: Wiwat, Powolniak, Oberek, Polka. Tańce wirowe.
Ich specyfiką i istotą, a zarazem wyróżnikiem tradycyjnej polskiej kultury tanecznej jest wirowanie, pokrewne najstarszym formom rytualnym, tańcom derwiszy, chasydów czy leczniczemu działaniu tarantelli. Nauka, wirowaniem określa proces separacji, który wykorzystuje siłę odśrodkową do szybszego ‘osadzania się cząsteczek w roztworze’. W wyniku procesu wirowania osad opada na dno, a w górze pozostaje substancja lżejsza... i właściwie do tego celu bedziemy zmierzać w tej części. Po rozpoznaniu kilku podstawowych zasad rządzących ruchem obrotowym w cztery strony, pracować będziemy nad sublimacją substancji lekkich i eterycznych. Śmiech, zachwyt i łzy wzruszenia uwalniać będziemy od potu z czoła i czarnej rozpaczy. Nieznośną lekkość bytu od ciężaru codzienności.
Krok trzeci - ONI
Trójka, asymilacja Obcego: Baran, Hejduk, Trojok, Krzyżak, Kontro, Szołtys.
Czworokąt, struktury symetryczne, podziały, osie endomorfologiczne, odbicia: Krzyżak, Kontro, Wiatrak. Gromady, grupy, zbiory niepuste, ‘zagarnianie przestrzeni’: Dzuryło, Przepiórka, Durszlak. Gry taneczne.
Zabawy w trójkach, czwórkach i gromadach nie bez kozery stanowiły niegdyś podstawę zabaw dziecięcych - uczyły w formie najbardziej naturalnej procesów intergracji i odrzucenia oraz funkcjonowania w grupie, posługując się pozawerbalnym językiem ciała i fizycznego kontaktu. Część tych tanecznych gier przetrwała w regionalnych odmianach i śladach. Takowym właśnie poświęcimy tą część.
Cześć II - praktyka
Labolatorium tańca
Intergralnym składnikiem kursu bedzie twórczy współudział uczestników, stanowiących żywą materię doświadczenia, jako indywidualności wnoszących w proces osobiste zaangażowanie, umiejętności oraz, równie ważne, nieumiejętności, jak i minispołeczności - ze wszelkimi przynależnymi jej wadami i zaletami.
Część III - praktyka
Potańcówka - warsztat otwarty, z udziałem uczestników kursu jako wspołprowadzących.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz